自编泰语故事,简短的,可以是对话,20句左右,拜托大家了~\(≧▽≦)/~

กระต่าย ตัวหนึ่งหลงทะนงในฝีเท้าของตน ว่าสามารถวิ่งได้รวดเร็วดุจสายลม ในป่าที่อาศัยอยู่ไม่มีสัตว์ตัวใดที่เอาชนะมันได้ วันหนึ่งพบกับเต่าคลานต้วมเตียมผ่านหน้าไป กระต่ายได้กล่าววาจาเยอะเย้ยด้วยความคึกคะนอง
"มัวแต่คลานเชื่องช้าแบบนี้ เมื่อไหร่จะถึงจุดหมายปลายทางเล่าเพื่อน อย่างเจ้านี้ข้าต่อให้คลานล่วงหน้าไปก่อนเลยครึ่งวัน ข้าก็คงวิ่งตามทัน"
"ไม่ต้องต่อให้ข้าหรอก" เต่ารู้สึกไม่พอใจ
"กระต่ายแบบเจ้าไม่เห็นจะเก่งกาจตรงไหน ไม่เชื่อมาลองวิ่งแข่งกันก็ได้"
"ว่าไงนะ" กระต่ายแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
"เจ้านะหรอจะท้าแข่งกับข้า ฮะ ฮะ ฮะ" กระต่ายยืนหัวเราะจนท้องแข็ง
เมื่อเริ่มการแข่งขัน กระต่ายวิ่งออกจากจุดเริ่มต้นด้วยความเร็วสุดฝีเท้า ครั้งถึงกลางทางหันไปมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าเต่า
"หลับเอาแรงซักงีบดีกว่า" กระต่ายทำท่าบิดขี้เกียจ ไม่นานนักเจ้ากระต่ายก็เผลอหลับไป
ฝ่ายเจ้าเต่ายังคงคลานอย่างไม่ย่อท้อ จนใกล้จะเข้าเส้นชัย ฝ่ายเจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นมาเห็นรอยเท้าเจ้าเต่าผ่านไปจึงรีบวิ่งไปที่เส้นชัยดู สุดท้ายก็สายไปเสียแล้ว เมื่อเห็นเจ้าเต่าคลานเข้าเส้นชัยไปแล้ว